Suyu ve kabı birleştirdim

Dedemden kalma gitari sirtladigimda daha 9 yasindaydim. Lanet olsun dostum gitar neredeyse benden uzundu. Kasabamizin yollari topraktan, kucuk kucuk tasliydi. Surekli batardi ayaklarima. Ayakkabi giymesini hic sevmedim ben. Onlari kapana kistirmis gibi hissettigim icin sanirim. Sandaletten tiskindim, parmak arasindan kustum. Calabildigim 3 sarki vardi ve ben sozlerini bilmiyordum. Ben calarken dinleyenler soylerdi, eglenirdi. Uc bes de yolumu bulurdum sansli gunlerde. Bi sure sonra fark ettim ki, ben artik bunu sevdigim ve eglendigim icin degil de kapital icin yapmaya baslamistim. Insanlari eglendirerek kapital elde ediyordum. Sonra o kapitalle kendimi eglendirmek icin cesitli aktivitelerde bulunuyordum. Lanet olsun dostum bu nasi bi sistemdi. Muzigimin bi sure sonra halkin isteklerine gore sekillendigini de fark ettim. Artik ruhumu kaybediyor, muzigimi yasayamiyordum. Kararmaya baslamis, standartlasmaya baslamistim. Kaliplara tikilip, tanimlara takiliyordum. Sohretin insanlarin seni disaridan sandiklari sey oldugunu yol ustunde bi dergide okumustum. Ee yani nedir demistim o zaman. Simdi farkindaligim biraz daha yukseldi. Sohret icin yani disaridan sanilan goruntu icin muzigimi yok ediyordum. Disaridan bir insanin benim icin efsane demesi bende nasil da sacma bi etkide bulunuyordu cozemedim. Cozmek de umrumda degil. Bi sabah uyandim ve bi muzik geldi kulagima sokakta kendince muzik yapan bi cocuktan. Camdan baktigimda yuzundeki koca gulumsemeyi gordum ilk. O guluyor deyu digerleri guluyordu. Onun gulusu muzigini istedigi gibi yasayabilmesinde sakliydi. Evet bir donem bende de oldugu gibi. O zaman cocugun benim gibi olmasini istemedigimden dogruca yanina gidip gitari alacaktim. Kapidan ciktim ve ona dogru yurudum. Beni gordugunde muzigi durdurdu, bana bakti. Saskinlik uzerimde kalakalmisken, kolumdan tuttu ve sarsti ufak yapisiyla. Onun sarsmasi sohret denilen distaki seyleri bir bir yere doktu. Uzerimden buyuk bi yuk kalkmis gibi hissediyordum. Gitarini ve mizikani al gel dediginde sanki donemin krali emir veriyordu. Kapip geldim oturdum sokakta yanina. Basla dedi, basla hadi. Bi muzik duymustum o an ve basladim calmaya. Hahaha lanet olsun dostum deli gibi caliyordum. Parmaklarim yokmuscasina ve etrafta kimse yokmuscasina. Muzik olmustum tekrar. Bi ara gozlerimi kapatmistim. Sinirsizligi kesfetmis, hicligi tatmistim. Soylenenlere gore 7 saat araliksiz muzik yapmisim. Kudurmusun beteri olarak degil de, yozlasmisin kendi yoluna donmesi olarak. Gozlerimi actigimda gitar kutumun uzerinde bana 4 ay yetecek para vardi. Lanet olsun dostum 7 kez rotar yapmis bir metronun onunde dahi benim gordugumden daha az kalabalik vardi. Aldiris bile etmedim. Beklentisizce mukemmele ulasmistim. O an orada duran paralarin cocugun hakki oldugunu dusundum. Yanima dondum paralari uzattim. Cocuk orada yoktu. Sanirim gorevini yerine getirmis bir cesit insan disi varlikti, insan siluetinde. Hafifce gulumsedim ve yurudum. Simdi insanlari eglendirerek para kazanmiyorum. Kendimi gerceklestiriyorum ve egleniyorum. Ben eglendigim icin de etrafimdakiler cok egleniyor. Bu arada hic de fena sayilmaz nakitler elime geciyor. O cocuga yaptigim sarkim cok tuttu. Bilirsiniz hani su sey olan. Neyse, ankayi uyandirmak icin bi adet yumruk ve bi adet masaya gerek yokmus, kandirildim yillarca. Onlari bulucam ve hesap sorucam bi gun herkes icin. Bireylikten olaya ve akabinde fikre terfi etmenin dayanilmaz hafifligi icindeyim. Su cok guzel, bi ara girin…