Üçüncü tekil şahıs

      Dün gece saatleri, bir tartışmanın içinde buldum kendimi. Tartışan iki tarafı çok yakından tanıyorum. Mantıklı cümleler kuruyor, çok güzel yapıştırıyorlardı cevapları birbirlerine… Yüzlerine baktığımda gördüm ki, ikisi de benmişim. Tartışmanın boyutları değişiyor, yer yer fikir çatışmalarında siyah-beyaz, iyimser akıllı-kötümser budalayı izliyordum. Aralarında sanki ben ‘yok’muşum gibi tohumlar ekiyor, kader tayin ediyorlardı. Uzun bir süre izledim, dinledim… İkisini de seviyorum, dinliyorum. Lakin zaman artık gelmiş, üst ve altı birleştirmiştim. Ayırmadım, sırtımı dönmedim, tek tarafı seçmedim. İkisini birbirine vurdum, kalktım ayağa bir tabure çektim ve ben de oturdum tam yanlarına… Artık üçüncü olarak sentezciyim. Ha bir de dipnotum var; biz daha ölmedik…